"14 lutego 2021 r., ze stacji Lublin Główny wyruszyłyśmy w podróż powrotną do
Szczecina. 81 lat wcześniej pociąg, którym jechali Käte i Martin, nie dojechał jeszcze wtedy
nawet do Piły, kiedy my zdążyłyśmy przeprawić się z powrotem na północ; do naszego nie
naszego miasta. Do miejsc, które im odebrano. Pod ich starym adresem nie ma już tamtej
kamienicy. Nie ma po niej pustki. Uwolniona przestrzeń szybko się zapełnia. Myli zmienną
zawartością. Nazwisko w miejsce nazwiska, twarz w miejsce twarzy. Maskowanie. Miałyśmy
nie wiedzieć, że Käte i Martin zostali zabici. Miałyśmy nie wiedzieć, że istnieli". 

(Szostak, 2021)