Po wypisach Wojciecha Nowickiego poczułem się Gargantuą, przeczytałem jedno Dno oka, a połknąłem dwanaście, a może i tysiąc sto dwadzieścia jeden innych książek.
Marek Bieńczyk
Wojciech Nowicki patrzy na zdjęcia z czułością i stara się je zrozumieć. Wie dużo o fotografii, ale jeszcze więcej przeżywa. Przeżywa, ale nie ulega pokusie milczenia. Z tego delikatnego napięcia między rozległą erudycją a nagle wyrażaną zmysłowością zrodziła się jedna z najlepszych polskich książek o fotografii.
Michał Paweł Markowski
Tekst książki jest bogaty, opisy fotografii namacalne i uruchamiające wyobraźnię. Gratuluję autorowi książki.
Bogdan Dziworski
Tej książki nie napisał intelektualista, który zaraził się fotografią i za pomocą akademickiej aparatury pojęciowej rozkłada nowe hobby na czynniki pierwsze. Wojciech Nowicki pisze o fotografii, a raczej o konkretnych fotografiach, ’od środka’, we właściwy wyłącznie dla nich sposób. Rozumie, jak te zdjęcia działają i z czego są zrobione, i dopiero na tym fundamencie buduje całą intelektualną ekwilibrystykę. Takie podejście nie zdarza się często. Super książka.
Kuba Dąbrowski
Wojciech Nowicki (ur. 1968 w Opolu) – polski pisarz, eseista, fotograf, kurator, dziennikarz, tłumacz, krytyk kulinarny. Jest autorem dwóch zbiorów esejów poświęconych fotografii: Dno oka (2010), który znalazł się w finale Nagrody Literackiej Nike 2011, oraz Odbicie (2015). Laureat Nagrody Literackiej Gdynia 2014 w kategorii eseistyka za tom Salki. Nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2020 w kategorii prozy za powieść Cieśniny. Był kuratorem wielu wystaw fotograficznych w Polsce i za granicą, prezentujących twórczość m.in. Jerzego Lewczyńskiego, Michała Greima, Wilhelma von Blandowskiego, Anety Grzeszykowskiej, współczesnych fotografów litewskich, fascynacji podróżniczych Jana Matejki. Wydał album monograficzny dotyczący Zapisu socjologicznego Zofii Rydet oraz opracował zdigitalizowane archiwum fotografii Wojciecha Plewińskiego. Współorganizuje Miesiąc Fotografii w Krakowie, w ramach którego był autorem m.in. wystaw Promieniowanie i Tuż obok. W 2015 roku był jego kuratorem głównym, tworząc program wystaw Konflikt. Dla krakowskiego wydania dodatku kulturalnego do „Gazety Wyborczej” „Co jest grane” pisze recenzje kulinarne z krakowskich restauracji. W 2005 wraz z Weroniką Łodzińską-Dudą, Andrzejem Kramarzem, Piotrem Trybalskim i Łukaszem Trzcińskim założył fundację „Imago Mundi”, zajmującą się promocją fotografii, fotografów i działalnością wydawniczą.
