Kresy jako miejsce na mapie; kraniec. Pogranicze. Granica. To był obszar naszych wędrówek, tych w pamięci, i tych na własnych mapach. W teraźniejszość włączaliśmy przeszłość. Wywoływaliśmy, jak analogową fotografię, wspomnienia.

​"Jeszcze zapamięta, jak matka pod jej włosami przewoziła marki, żeby kupić rajstopy i salami. Z lękiem wyznaczonej do przemytu, omijała cudzy wzrok. Wzrok podróżnych, sokistów, graniczników. Dopiero w domu, gdy uwalniała nogi z czwartej pary rajstop, czuła, jak bardzo była dzielna. Jak ukrywała, że ukrywa strach, pieniądze, dumę. Niepamięć. Podróż swoich rodziców z nie wiadomo skąd do nie wiadomo gdzie. A w szufladach łyżki, widelce, łyżeczki z bazaru, rodzinnych sreber nie było. Nie było też rodzinnych zdjęć. Rodzinne zdjęcia dopiero się robiły".

https://filharmonia.szczecin.pl/wydarzenia/1639-Kresy_zapamietane_w_rodzinie_